مدتی است به این فکر میکنم که خدا چرا وسیله ای به نام "گوشی همراه" یا همون "موبایل" رو وارد زندگی انسان ها کرد؟ (حالا خیال نکنید که خیلی آدم فکوری هستم و در جهان به پدیده ها اینگونه می‌نگرم و فلان...)
چرا انسان ها با وسیله ای اینچنین باید مورد آزمایش قرار بگیرند؟ فکر کنم خدا میخواست یه وسیله ای باشه که تمام وجود انسان باهاش درگیر بشه و همه وجودش مورد آزمایش قرار بگیرد. نگاه کنید و ببینید گوشی با کدام یک از اعضای ما ارتباط مستقیم ویا غیرمستقیم برقرار نمىکند؟ از آن بالای سر بگیر که مغز است تا پاها هرکدام به نوعی در این کارزار حضور دارند. چشم بیشترین نقش را برای ورود به دریچه مغز و فکر و قلب ایفاء میکند. اما گوش نقش زیرکانه تری دارد. گاهی لاپوشانی خطای چشم را میکند و گاهی خود چشمی میشود تا بهتر بتواند درک کند.
هم قدرت مختل داره و هم قدرت سامان بخشیدن. هم میتواند از کار بیندازد و هم میتواند راه بیندازد. فلسفه آزمایشات اصلا همین است. نه اینکه توانایی ذاتی موبایل این باشد نه! این استعداد در این وسیله هست که صاحبش(آزمایش شونده) با او به قهقراء برود یا اوج.
و فکر میکنم "ارتباط" و "راحتی ارتباط" کمترین دلیل و بهانه برای ورود این دستگاه به چرخه امتحانات الهی بود.
البته به این معنای هم نیست که این وسیله برای همه ی انسان ها وسیله ی آزمایش است؛ نخیر! و از آنجا که اصل پایستگی و بقای آزمایش و امتحان وجود دارد، برای دیگرانی وسیله ی آزمایش چیز دیگری میشود غیر از موبایل.
که این چیزی از ارزش های موبایل در اینکه وسیله ی امتحان خیلی هاست کم نمیکنه.
ادامه بعدا...چرت زیاد گفتم:)
